Op 12 januari 2018 mocht ik op een ander paard rijden. Ik was zo blij dat ik daar op mocht rijden. Mijn zus was tijdens de les winkeltje aan het spelen. (Dus ze was over en weer aan het lopen). Martin (de lesgeefster had bij mijn zus ook iets 'besteld').  Ik moest galopperen en dat ging goed tot dat Dino (paard waar ik op zat) verschoot van mijn zus omdat die aan het lopen was. Dino draaide af en ik viel op de grond. Mijn pols deed super veeeeeeel pijn!!! Ik moest naar de spoed voor een plaat te nemen. Toen we aankwamen in het ziekenhuis was mijn pols heel dik. Dan moesten we wachten en wachten en wachten. Er kwam een dokter en zei :' Kom morgen maar terug, er staat een operatie gepland. Het is te zwaar gebroken om gewoon met de gips te herstellen. We moeten er 2 pinnen in steken (die zetten het bot op de juiste plaats)'. Dat gebeurde allemaal. (als de gips er af was ) Ik moest van hun niet naar de kinesist maar ik ging toch want ik kon mijn pols niet bewegen. 1 pin zat tegen mijn pees en nu doet dit dus elke dag is pijn. 

De pijn gaat nooit meer weg . Als het eens wat slechter weer wordt voel ik de pijn . Ik moet er mee leren leven . Er is een stukje bot afgebroken en daardoor krakt mijn pols altijd . Ik ben er ook achter gekomen dat ik fout heb leren rijden en dat ik daarom eraf ben gevallen . De schrik van een paard heb ik niet . Maar ik doe het niet meer . Wat ik wel jammer vind .